Mnr Kasteel....Spongebob!

Inge Stolz

Volgens die dames in die koshuis, maak 'n sekere geel, sponsagtige figuur, hul knieë behoorlik lam. Vir die wat nog nie die kloutjie by die oor kon kry nie, ek praat van niemand anders as Spongebob Squarepants nie, die cartoonmannetjie as iemand nog wonder. 'n Skokkende 6.59% dink hy aantrekliker as ons SR Voorsitter, De Wet Coetsee! Van die dames wou nie hul mening gee nie, uit vrees dat hul identiteit bekend gemaak sou word. Nadat hul verseker is dat die inligting volkome vertroulik is, het hulle maar baie saggies gefluister. Moet net nie dat iemand hoor nie…Ons sleep se HK-lid, Gerrie de Haas het aan die korste ent getrek. Jammer Gerrie, maar met Spongebob in die kompetisie, sal selfs Brad Pitt tweede kom! Daar het darem so 'n paartjies vir Gerrie gestem, 0.95% van die inwoners meen hy doen dit vir hulle.Ander mans wat vom die titel meegeding het is ons SR Voog, Lourens Venter, en van De Wilgers se HK Willie Killian en Jurie Schoeman. 'n Hele aantal inwoners wou weet waarom Ryno Steyn (De Wilgers Prim) nie deel was van die keuses nie, en 'n enkele siel het versoek dat Jurie Els ook 'n ou plekkie kry. Kort op die hakke van De Wet is Jurie Schoeman, met slegs 3.78% minder stemme. Lourens neem sy posisie mooi in die middel in met 11.32% stemme. As dit hier oor die oulikste of vriendelikste man was, het meeste gesê dat Willie hul eerste keuse sou wees.Wel, dit is nou alles goed en wel dat Spongebob die sexyste is, maar hy is binne niemand se bereik nie. Ek dink dit is veilig om te sê dat die julle nie tè verlief op hom moet raak nie, want daar sal ongelukkig niks daarvan kan kom nie. So dan moet julle maar ogies maak vir De Wet of Jurie (dis nou Schoeman).

Mid-mar myl na die draaihek

Michelle Heard

Die afgelope jaar in Kasteel was dit vir my opvallend hoe baie water die PUK op ons grasperke mors. Weens die afwesigheid van my gelukbringer kat (wat by die huis besig is om Hoep-Hoep voëltjies te terroriseer), het ek altyd bespiegel dat dit die oorsaak is vir my unlucky-geit om elke keer te wil draaihek toe wandel as die sproeiers aan die natmaak is. Na ek ondersoek ingestel het, en deur my vaal blinders vanuit my gatkamer gespioeneer het, het ek (as my pythagoras formule nog nie onlangs verkeerd bewys is nie) met semi-akkurate berekenings vasgestel dat die sproeiers wel 75% van die dag besig is om ‘n Afrika Amazone voor Blok J te stig, en dat ek weet nie hoeveel kilo-biljoene gallonne water op die paadjies uitgespuit word nie. Gelukkig kan ons met trots sê dat Kasteel die vrugbaarste fotosinterende plaveisel paadjies in die Noord-Westelike provinsie het!

NOEM DIT MAAR ‘NO NAME’

Roscherr Maritz

Uit pure verveeldheid het ek die afgelope vakansie my Cast-away DVD uitgehaal, wat ek vyf jaar gelede oor leserskring bestel het, en dit vir die hoeveelste keer gekyk. Na twee ure van Tom Hanks wat met sy beste vriend Wilson, ‘n sokkerbal, sinvolle en diepe gesprekke voer, het ek besluit…dis wat ek wil hê!

En so, vasberade gaan ek uit om ‘n naam en persoonlikheid aan iets plastieks en “made in china” te gee. Ek probeer toe my haardroër, waaier, straightner en die gebedskamer se besem…maar niks…hulle spreek net nie tot my nie! Vasberade verlaat ek toe maar my kamer in die gat om inspirasie elders te gaan vind, maar loop myself vinnig vas teen die sexyste stuk 1.5 m karton op kampus, genaamd Johnny the Rapist. Ek stap verby Mr. Die lamppaal, sien Mavis deur die draaihek gaan en skrik toe iemand uit blok J vertel hoe sy die vloer met Dawid gaan vee. Ek dink toe, die arme man, en stap verder tot by my fiets, wat ek in ‘n oomblik van kreatiwiteit heel oorspronklik “fiets”gedoop het. Nogsteeds op my missie vat ek die pad, en ry in die parkeerterrein verby een van my kinderhelde, Lassy, gewaar Blertsie met sy CG nommerplaat en sien hoe Aanloop ‘n groepie dore na hul gunsteling uithangplek, die Friendly Grocer toe aanry.

Dit is toe net daar dat ek besef dat ek nie die enigste een was met die blink idée nie…maar wel die enigste een wat oor die onvermoë beskik om die idée uit te voer. Skielik voel ek soos ‘n Cast-away in ‘n koshuis vol Wilsons…en maak myself toe maar reg vir die verveelde lewe waar stoffer, Stoffer is en my ketel Tannie ketel sal moet bly.

Puk-dagboek

Elani Willemse

Hier is voorlopig ‘n paar Kultuur-gebeurtenisse op kampus vir die volgende maand of so:

1-6 Mei Filmfees Oudiorium
12 Mei Kampustalentfees Gala Aand Ouditorium
20 Mei Puk-Koor se Musica Koorfees Miederpark NG-Kerk
30 Mei Beurswennerskonsert Konserwatorium
31 Mei Klopjag Ouditorium
2 Junie Groet die Grotman Ouditorium
4 Junie Shostakovich Klavierpreludes Konserwatorium

Kasteel se nagtegale swot sing-sing....

Elani Willemse

Vir die eerstejaars wat in die aande deur die voorportaal stap en wonder waar die sang-stemme vandaan kom... Hier is 'n leidraad: Dit is nie die stemme in jou kop nie!

Ja dames, Kasteel is weer hard aan die oefen vir die grootste hoogtepunt op die PUK se Kultuur kalender. En al wat ek mag verklap oor hierdie jaar se sêr-repertoire is dat die songs KOOK!! En dit kan selfs ook vir 'n rukkie na die tyd by jou kom spook!

Almal is vreeslik opgewonde oor hierdie jaar se sêr, en is vasbeslote om die negatiewe kritiek van laas jaar, waar gesê is dat Kasteel te sag was, op 'n positiewe wyse toe te pas. En met iemand soos Lady Nadri wat hierdie jaar weer leiding neem, kan dit net goed gaan!

Queen Madeleine, ons Kultuur HK-lid, borrel behoorlik oor van opgewondenheid, en sy glo vas: Hierdie is Kasteel se jaar!!! (En ek wil nogals saamstem!)

Watch this space....

KASKENADES in 'n ander land

Therese Mitchell
Vir die van julle wat mag wonder, ‘n paar van ons was die April vakansie saam met De Wilgers op ‘n Mosambiekuitreik.

Ons het omstreeks 10:30nm die 1ste April vanaf De Wilgers vertrek. Ons was 20 studente, dertien was mans en sewe van die skoner geslag. Vervoer het uit ‘n kombie en twee bakkies bestaan. Die eerste uur of so was almal gesellig, maar daarna het klaasvakie se sandjies koning gekraai. Ons het verskeie kere gestop…dit was die eerste keer in ‘n lang tyd dat ek vieruur die oggend ‘n koppie koffie gedrink het. Ons het die volgende oggend by die Buikbrug grenspos aangekom. Ons was seker vir min of meer drie ure daar gewees, want niemand kon vir ons aanvanklik inlig oor in watter lyn ons moes staan nie. Uiteindelik in ‘n lyn het die stress ons getakel, want in een van die sleepwaens was ‘n deepfreeze vol vleis en in ‘n ander een slaapsakke gevul met lekker beestjoppies en worsies. Vir die van julle wat nie geweet het nie, dis onwettig om vleis oor die grens te vat. Ons het toe begin bid dat hulle ons nie moet deursoek nie, want as hulle die vleis kry, sal ons vir twee weke soos vegetarieërs moet leef! Gelukkig vra hulle toe net ons paspoorte en laat ons deurgaan. Wat ‘n wonderwerk! Die aand ariveer ons by Zimabwe se grenspos en het so 30 minute daar deurebring waarna ons die laaste stukkie na Mafora afgelê het. Dit was reeds donker toe ons by die eindbestemming ariveer en almal het net een doel voor oë gehad, dit was om so gou moontlik uit te pak en hul opblaas matrasse vol lug te kry.

Soggens ses uur het ons bybelstudie gehou en sewe uur was dit tyd vir oggendete. Ons was miskien in die vreemde, maar ons kos het nooit afgesteek nie. Ontbyt het bestaan uit plaatkoekiess, eiers, spek, mielepap of oatspap en pouws (‘n mosambiekbroodjie). Die manne het in die twee weke ‘n huis gebou (in stortende reën), ‘n verhoog asook die hekke van Jerusalem, ‘n koei gemelk, beeste ingespuit, geverf, die donkie gestook, gebraai en nog aan die konsert geoefen. Ons girls het met die kiddies gespeel, “container” reggepak, Noag se ark met al sy diere in een van die kamers in die weeshuis geverf, ‘n partytjie gereel vir een van die weeskinders, ‘n skooltjie besoek in Gondola, gehelp met die skoonmaak van ‘n nuwe kerk en die bemarking daarvan en ‘n vrou se badkamer skoon gemaak. Nurs Betty het nog in die kliniek ook gewerk en elkeen van ons wat mediese aandag nodig gehad het, met liefde en baie geduld behandel. In die aande het almal lekker om die kampvuur gekuier. Laaste maar nie die minste nie het die mense daar (kleintjies ingesluit) twee Afrikaanse woorde geleer…LEKA YA!

Daar is nie genoeg woorde om die natuurskoon daar kan beskryf nie. Alles is groener, die skoenlappers groter met meer helder kleure, die spinnekoppe baie, baie groter en meer vreesaanjaend. Ja, die meeste van ons het in die donker gaan emmer (jouself in ‘n skottel gebad) sodat jy nie kon sien hoe hierdie gediertes jou in die donker beloer nie. Die terugtog was hartseer, maar tog het daar ook blydskap geheers oor die gedagte om weer terug te wees in jou eie land.

Die bande wat gesmee is en die herhinneringe wat gebou is sal vir ewig ons elkeen by bly. Die uitreik was om die mense daar te dien, maar ek dink hulle het ons soveel meer gedien met die vreugde wat hulle aan ons verskaf het. Hoop dit is so beskore dat almal van julle volgende jaar ook daar kan wees.

Kasteel se hart gesteel - Cupido die enigste verdagte

Elani Willemse

Almal wat so gelukkig was om die eerstejaarskonsert tydens O&B by te woon, het 'n totale kultuurskok gekry toe Kaskanade se adonis van liefde, Cupid, kaal bo-lyf op die verhoog aansgeweef kom op sy wolk, blinkende vlerkies en al! 'n Hele paar dames was so in vervoering dat hulle seker ook gevoel het asof hulle sweef gedurende daardie split-sekonde toe hulle van hulle stoele afval. En het die man ook dan nie 'n hele paar harte vinniger laat klop nie!?

Ek het die voorreg gehad om Mnr. Cupid self te ontmoet. Ek moet nogal sê: ek was effens angsbevange toe ek die man bel om hom te vra of ek hom 'n paar vragies kan vra!

Jaco le Roux, 'n eerstejaar in De Wilgers, het my vanaf my eerste telefoon gesprek met hom die indruk gegee dat hy 'n mannetjie is wat meer is as net 'n aantreklike gesig. En na ons eerste ontmoeting kan ek eerlik sê dat dit wel so is...

Ek het hom gebel om te hoor of ek hom iewers kan ontmoet om hom 'n paar vragies te vra vir die Tiara. So is dit toe afgespreek dat ons mekaar die Woensdag voor Superbowl by die i-café sal ontmoet... (Ai, die arme Seerotte mag ook nêrens gaan nie....)

En dit is wat ek van die man geleer het tydens ons ontmoeting:

Sy koshuis bynaam was aanvanklik Adonis, maar om die een of ander onverklaarbare rede het dit later verander na Cupid, en hy swot BA Regte. Toe ek hom vra wat hy met sy graad wil doen as hy klaar is, was sy antwoord baie eerlik: "Ek weet nog nie."

Sy akademie is vir hom 'n hoë prioriteit. Maar darem is die outjie iemand wat bietjie meer doen as net in boeke vaskyk... Hy is ook betrokke by De Wilgers se SJGD-projek by Witrand, en speel eerste span hokkie vir sy koshuis. En buiten dit, weet hy ook hoe al die seniors op sy gang hulle koffie drink! (wat ek persoonlik dink in enige eerstejaar se guns tel!!!)

Ek het hom ook bietjie uitgevra oor sy rol as Cupido:

As iemand wat deur sy vriende beskryf word as 'n skaam outjie, was dit vir hom nogal moeilik om die rol van die egoïstiese Meneer Cupid aan te leer, wat deur Jaco beskryf word as die manlike weergawe van 'n los meisie. Maar vir iemand wat geen drama-agtergrond het nie, kan almal saamstem dat hy homself goed van sy taak gekwyt het!

Rooi Tamaties hoort in die Yskas

Bitty Viljoen

Ek stap Sondag oggend uit die erediens uit en my oog vang ‘n tannie wat haar panty uit haar boud trek. Sy het ‘n netjiese Queens Park pakkie aan, ‘n Guess handsak slinger om haar arm en sy trippel moeilik op haar nuwe Nine West hakkies. My lippe begin ‘n glimlag vorm, een van daai wat net jou een mondhoek oplig, en ek dink… “ ja, ons is almal maar net mense…”

Hoeveel keer gee ons nie voor om iets te wees wat ons nie is nie, ek praat nie nou van daai oeroue storie van “wees net jouself” nie, ek verwys nou na die kere wat jy so gebloos het dat mens nie jou gesig tussen ‘n kas ryp tamaties sou kon uitken nie. Dit bly vir my ‘n raaisel, hoekom bloos ons as ons oor die laaste trappie steier, voel of die wêreld om jou ineen stort omdat jy perongeluk ‘n windjie laat uitglip het of waarom bly ons net strak voor ons staar, kompleet soos iemand met ‘n stywe nek, as jou kar vrek langs die adonis met die BMW?

Hoe meer ek oor die onderwerp na dink, hoe meer bring dit herineringe aan tye wat ek gewens het, “wêreld sluk my net in!” Maar dan sien ek ook in my geestes oog hoe mense al dubbelgevou het, trane afgevee het en selfs hul koeldrank uitgespoeg het van die lag. Dis hier waar ek ‘n antwoord op die raaisel vind. Die wêreld het nodig om te lag en “embarrassing moments” is unieke oomblikke wat geleentheid hiervoor gee. Volgende keer as jou stoel nie daar is as jy gaan sit nie, jou rompie opwaai as jy deur loverslane stap of boomwortels jou laat struikel, gin die ander hul plesiertjie! Val oor jou voete erger as wat nodig is, bloos bloedrooi en lag dan verleë, môre is dit weer jou beurt om vir iemand anders te lag.

Die ondier lans jou bed!

Cecilia Scholtz

Is dit die brullende, gillende ondier langs jou kop wat elke oggend ‘n paar honderd dessibels deur jou skedel jaag? Dalk die onvermydelike ritueel van nog ‘n gejaade week of dag wat begin? Of is jy een van daardie handjie vol mense wat uit die bed uit dans, uitbundig, bly soos ‘n kalfie wat reen ruik met ‘n lied in die hart al huppelend na die eerste periode op ‘n maandagmore?
Dis ‘n feit. Opstaan op ‘n tergende koue Maandagoggend is nie iets wat in elke student se lyf steek nie. Dis ‘n onderwerp wat die skrywers van Kreatiewe Entrepeneurskap 221 nagelaat het om te cover.
Ek wonder of dit die soeke na alternatiewe bronne van lewenslus en energie is wat soveel studente elke dagbreek in nimmereindigende toue voor die kiosk in die ss laat staan om ‘n blikkie, boksie of stafie energie te koop. Red Bull is danksy energielose mense soos studente, ‘n multi-miljoen dollar innovasie van die Coca-Cola Company. Fast Forward, kompleet met sy digverpakte, blougekleurde Chinese Affrodisiac kern is sedert sy ontstaan, ‘n energie stafie wat vinnig sy plek tussen die ander sjokolades op die winkelrakke opgeëis het, en Peter Styvesant is byna almal se boesemvriend.
Party gee hulle wiskunde, plantkunde of rek dosente, wat eentonig ‘n klomp werk op ‘n verbeeldinglose manier teen die projekteerskerm gooi, die skuld. Ander sê dis die lewe op die PUK van te veel party, te min slaap en te hul baie probleme. Daar is selfs die bietjie wat meen dat dit onnodig is. Onvermydelik, maar tog gebeur dit elke oggend soos ‘n neurotiese ritueel.
Die feit bly staan, Maandag is vir baie studente die dag van die week wat hulle wens Chuck Norris plant ‘n bom in die NW, sodat hulle kan teruggaan na hulle veilige warm bed vir net nog ‘n uurtjie se drome droom. Nou wonder ek…
Wat laat jou opstaan en jou moee lyf moeisaam voortsleep terwyl jy aan 101 redes kan dink om nie na jou klas toe te gaan nie? Is jy dalk een van die min mense wat nie kan wag dat die son soos ‘n ryp granaat oopbreek en sy strale die horison in rooi en geel toevou nie? Of is die opwinding van jou vriendinne se kommentaar oor die dosent se kompak verpakte boudjies in sy Chino die ding wat jou laat huppel?
Gelukkig is die mens wat sy vreugde in die Here vind en vir wie die dag van more soos ‘n toegedraaide pakkie onder ‘n lower kersboom staan, wagtend dat die skat daarin ontdek moet word. Ek beny jou…