Kellogg's Frosties

-Jolize Pretoruis-
“Vier torings en ‘n massive deur…” Daai eerste dag was hel. Met trane in die ogies het die dore koebaai gesê vir hul mammies en pappies en het die HK ons begin verskreeu.
Ek kan nou nog nie glo dat ek (en sommige ander) dit gemaak het nie. Of dat ons aan die einde van hierdie jaar staan nie. Maar soos my oorle’ ouma destyds gesê het – ons was sterk babas.
Daai eerste drie weke was erg. Na ‘n jaar in die koue noorde, het eerstens die hitte en tweedens, die “stap in ‘n ry!” en “kyk af, door!” en “groet mnr. Lamppaal” my amper duskant dood gehad. Nie eers te praat van “hier kom die HK, hier kom die HK, op die Potchefstroomse trein…” -alhoewel almal voor hulle siel weet ons kan in elkgeval enige iets hoor as die (vervloekte) trein verby kom nie!
In ‘n oogwink begin die klasse toe. Ek was van dag een af agter en het nooit regtig weer opgevang nie. Die SS was maar soos tradisie ons voorland en blah, blah... elke eerste jaar en persoon wat al ‘n door was ken die res van die storie. Junie vakansie was ‘n mylpaal. Van ons arme bloedjies, (ja, soos die Wes-Kapers) het vir die eerste keer weer hul ouers gesien het, en dit was ‘n lang pad terug na die nou vaal Potchefstroom. Wie (in his right mind) skeduleer in elkgeval ‘n semester toets reeks nét na ‘n vakansie?!? Dis mal!!! Maar so, dag na dag, event na event, raak ons die PUK en sy dinge gewoont.
Toe die shocker, net toe ons dink dat ons alles hier gewoont is, slát die tweede semester ons op dieselfde wyse as die Vrystaat die Blou Bulle in die Currie Beker finaal. Nuwe dosente, nuwe vakke (ja dit was nogal vir my ‘n skok), nuwe handboeke (waarvan sommige eers 3 weke voor die eksamen ontvang is…) en klasse op die Fanie.
Na die eerste helfte van die tweede semester was die Fanie ook nie meer so vêr, die vakke nie meer so vreemd en om klas te mis nie so erg nie.
Hier staan ek nou aan die einde van my eerste jaar en soos die ander dore het ek die jaar oorleef, maar dan moet ek ook eerlik wees ‘n paar ander goed het ongelukkig dit nie gemaak nie. Soos my punte en my slaap patroon (wat radikale verandering onder gaan het) Soms wens ek die lewe kan vir altyd so aanhou. Makliker, beter, stadiger… Girls besef julle watter voorreg dit is om hierdie mooi koshuis met sy fantastiese tuin te bly? Ek weet nie van diegene wat weggaan nie, maar ek gaan verseker die plek mis as ek eendag opskop…
Sterkte vir die eksamen. Dankie aan my mede-eerstejaars vir ‘n wonderlike jaar. Dankie vir elkeen in Kasteel vir ‘n suksesvolle, magic jaar. Geniet die vakansie. Net nie so baie dat jy nie wil terug kom nie. Ons het jou nodig…